Dagbokskrivaren, Dang Thuy Tram jobba frivillig som lege for den vietnamesiske geriljaen, og dagboka vart akkurat redda under ei opprydding etter at krigen var over. Amerikaneren som tok vare på dagboka sendte den til Thuy sin mor i 2005 og vart gitt ut i Hanoi same år. Boka vart tatt godt imot, særleg unge las dagboka - kanskje fordi den skildra krigen på ein menneskleg måte.
Språket er eit kapittel for seg sjølv, draumande, poetisk, først i tredjeperson, så i førsteperson. Det gjekk greit å henge med, og boka lærte meg ein del om krigen som eg ikkje viste frå før.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
Så kjekt at du leggjer igjen ein kommentar!