Hvem ligger her? |
Det er litt ubehagelig at ho er voken utan at vi er det - samtidig som det også er hennes hus og vi har ingenting liggande framme som ho ikkje har lov å ta på (utanom nettbrettet da, som vi no gøymer vekk). Fleire gongar blir vi vekt av at ho griner fordi ho har stumpa tåa si i dørkarmen i mørket. Det er vel det mest alvorlege som har skjedd. Eg lurer på kor lenge denne vandrefasen skal vere. Og på om vi bør leggje ho seinare slik at ho sover betre. Eller var det tidlegare vi skulle leggje ho (Karin Naphaug - grøss!)?
Apropos denne lille vandraren - i dag er ein stor dag! Vi har latt håret hennes vokse sidan ho var fødd. Ho har likt at eg steller det, og lar både strikk og klemmer vere i fred. Men de siste månadane har det vore ei kamp nestan kvar morgon - NEI til hårbørste, NEI til strikk, NEI til klemme!!!
"Lillesøster, vil du klippe håret sitt kort slik som Mia i barnehagen?"
"Ja"
"Hei! Frisøren? Har du ledig time i ettermiddag?"
Så da skal jenta vår klippe det som etter tre år har blitt langt hår, nesten heilt ned til midja. Vi skal ha det kort og vedlikeholdsfritt. Og med pannelugg! Dette blir spanande!
Eg har foresten tilbrakt arbeidsdagen i fjellheimen. Saman med kollegaer frå eige og andre kontorer har eg gått opp på Ulriken (det høgaste av byfjellene, 643 moh), over Vidden, over Rundemannen (det nest høgaste av byfjellene, 568 moh) og ned til Fløyen (425 moh). Ein fantastisk flott tur med flotte folk! Hjelpes kor heldig eg er som får slike opplevelser i jobben min! :)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
Så kjekt at du leggjer igjen ein kommentar!