God måndags morgon!

Lillesøster lager eggerøre laurdags morgon.

I dag da eg leverte ungane i barnehagen fikk eg så hatten passa frå ein av de ansatte. "Nei, no! No må du slutte å trene eller spise det du spiser eller noko! Du ser ikkje bra ut! Du ser heilt sliten ut! Eg ser det i ansiktet ditt!" Eg vart heilt paff og satt ut, så alt eg klarte å få fram var "Neida". God måndags morgon til deg! Eg tenkjer som så at når du får høyre frå ein ansatt i barnehagen at du ser sliten ut, så GJØR du faktisk det! Det er som å høyre frå ein frisør at du har ein dårlig hårdag. De veit kva de snakkar om!

Dette høyres kanskje meir frekt og usympatisk ut enn det eigentlig var; det kjenner eg at eg må presisere. Det var faktisk dette ho sa, men ho er verdens flottaste dame, ho er nabo (og ei skikkelig nabokjerring som følgjer med på alt!) og vi har ein ganske laus tone. Likevel - eg ser tydlegvis ikkje så bra ut i dag.

Men slik blir det når det no nærmar seg to månadar sidan eg begynte med forskjølelse som vart både lungebetennelse, bronkitt og sist veke omgangssjuka - utan skikkelig "pause" mellom kvar. Slik ser ein ut når ein fredag tenkjer at "no er vi alle friske", for så like etterpå få telefon frå mannen som tvekroka prøver å køyre heim frå jobb før det går ille. Slik blir det når ein heile helga er slapp og kvalm (i rein redsel for å bli sjuk igjen og/eller sympatikvalme med mannen) og har to friske unger med normal energi.  Da ser ein ikkje tipp-topp ut måndags morgon. Måndags morgon som ein har tenkt på heile helga fordi sjukedagar kombinert med kurs og konferanser gjør at "TO DO"-lista mi er langt som eit vondt år, og eg veit ikkje heilt i kvar ende eg skal begynne. Og slik ser ein ut når ein har ei jente som heile helga har brukt nettene på å komme opp i senga igjen og igjen og igjen.

Slik ser ein ut når ein har små barn. Gjør ein ikkje?