Ulriken - her kjem vi! Vi går frå Montana sidan det er der vi finner parkering. Ellers er det fleire gode vegar opp til Bergens høgaste fjell. Denne gongen valgte vi ei bratt løype opp. Kun litt over ein kilometer lang, men mange høgdemeter på kort tid. Ein ser tårnet nesten heile vegen, og det er god motivasjon! Da eg gjekk aleine her i haust gjekk eg opp på 10 minutter. Men unger tar det ein del meir tid. Lillesøster synast det var litt hardt, og sakna bæremeisen sin. Dette er det andre fjellet vi har ho med på etter at vi solgte meisen i vinter, så det skjønnar vi. Storebror ville prøve ut alle andre vegar enn stien, noko som fikk meg både redd og ilsint! Men opp kom vi - de siste høgdemeterene med lillesøster fremst; da var ho glad.
Bratt - og ganske så hjarte-i-halsen med to små unger. Folkevandring deluxe, og ungane hausta mange godord frå forbipasserande!
Etter velfortjent lunch i solveggen gjekk vi ut på det fine platået de har laga på toppen for å nyte utsikta.
Her der ein tydleg Store Lungårdsvann, Puddefjorden og Askøy. Vågen med Bryggen er det lille blå til høgre.
Her er bilete andre vegen - Vidden. Her skal storebror gå seinare i sommar. Det er ein lang tur, men ganske flatt.
Knallsol! Ungane spiste is før de tok Ulriksbanen ned igjen saman med mannen. Eg gjekk ned ei ny løype eg ikkje hadde prøvd før, og jogga grusvegen ned til Montana. Mann og barn vant kapløpet med to minutter:)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
Så kjekt at du leggjer igjen ein kommentar!