Kvifor vi ikkje sel huset - enda

I nesten seks månader har vi gått på husvisningar. Vi har sett på rundt 20 hus og vi har bydd på eitt. Vi er på utkikk etter eit hus med to bad og to stuer. Kanskje eit ekstra soverom? Og vi vil gjerne opp rundt 30-40 kvadrat.

Men etter to skikkelig dårlege hus på ein dag (de såg så bra ut på bildene!) gjekk lufta ut. Kvifor skal vi eigentlig flytte? Skal vi heller investere i vårt eige hus? Ikkje for at vi skal bli her for alltid, men for å kanskje utvide tida vår her? Vil vi eigentlig kjøpe eit hus for 5 millioner? Bør ikkje eit hus til den summen vere JÆVLIG bra?

Av alle husa vi har sett på er det INGEN av de som har vore JÆVLIG bra. Til dømes har ingen av de hatt desse tinga som eg elsker ved huset vårt.

Først av alt: Garasje og i tillegg parkeringsplass til 4 (!) biler på to ulike stader på eigendommen vår; slik at no som vi faktisk har to bilar og mannen kjem først heim etter jobb og reiser først om morgonen så slepper vi å bytte bilplass iløpet av dagen. I tillegg har vi plass til gjester  - masse plass!

Stort og nytt garderobeskap med lys i hovedsoverommet

Rullestein i dusjen

Veranda der ingen kan sjå deg med utsikt mot skog og ås (og sol i 15 timar om sommaren)

Skoskap

Oppussa yttergang - eller i det heile tatt ein yttergang!

Ok, dette er det mange som har; men eg liker kjøkkeninngangen vår.

Og til slutt - eit stort nok vaskerom til at ein kan henge opp to maskiner med klær, og lukke døra til de er tørre.

Etter at vi kjøpte huset i 2009 og flytta inn i slutten av januar 2010 har vi pussa opp nesten alle rom. Huset er heilt i vår stil, og vi har brukt tid og penger for å få på plass 4 av punkta over her (resten var her da vi kjøpte det). Og når det er areal til å skaffe seg bad nummer to og stue nummer to - kvifor da flytte?

Derfor pussar vi i haust opp og forandrer huset vårt slik at vi kan bu der lenger. Kanskje dukker det perfekte huset opp i mai; også ender vi opp med å selge likevel - men kva så? For kanskje finner vi ut at huset vårt møter alle behova våre. Ikkje for alltid kanskje. Ikkje med ungdommar i hus. For det er jo fleire andre grunnar til at vi vil flytte også, og de endrar seg ikkje kun ved å pusse opp. Men no. Behova våre no, for de neste åra. Resten kan vi fint leve med nokre år til.

Folk vi kjenner i alle hus. Kveldsutsikt frå stua.

Men akkurat no har vi to barn som elsker den store hagen. Som har mange venner i gå- og sykkelavstand frå oss. Vi trivast jo så godt her vi bur. Det må vere betre før vi flytter. Vi har berre ikkje funnet det som er betre enda. Men vi leitar vidare samtidig som vi lever veldig godt der vi er.