Sommarforsvinning

Vi er blitt så godt vandt med å ha Puste inne hos oss. Ho er i utgangspunktet ein sky og redd katt, derfor set vi ekstra pris på at ho i vinter har vore i stua nesten heile tida. Kosa med oss og ungane, sove i sofaen og komt labbande opp på fanget når ein av oss sitter i ro.

Det gjekk så langt at vi såg oss nødt til å sette fram kattedo inne, fordi ho ville rett og slett ikkje ut.

Våren har vore kald og til dels sur i år, og det er ikkje akkurat sommartemperatur no heller - men Puste har bestemt at det er sommar og da er det berre ein ting som gjelder: hageliv.

Ho kjem inn etter at ungane har lagt seg. Spiser, sover og går ut igjen neste morgon. Er vi ikkje vokne tidleg nok kjem ho inn på soverommet vårt i 5-tida og mjauer så øredøvande at vi er takknemmlege for å stå opp og få ho ut. Men vi saknar å ha ho inne med oss. Ungane leiter etter ho på kvelden, de er blindt vande med å gje ho nattakos før de legger seg. Og når de blir triste fordi nok ein dag har gått utan at de har sett Puste blir eg litt irritert når ho står på døra kl.20:50 og vil inn. Kom inn to timer tidlegare neste gong! Vær så snill!

I hagen har ho mange gøymestader. Det hender vi ser ho, men stort sett ikkje. No håpar eg at sola kjem slik at vi kan bruke hagen meir vi også. Når fjellet ikkje kjem til Muhammed må Muhammed komme til fjellet.