Vi var på plass like over kl.10 og var derfor nokon av de første opp trappene. Storebror skulle bestemme fart, noko som kan bety full fres eller sirup. I går var det sirup så eg trudde eg skulle forgå. Eg veit ikkje om det var ei litt for klar mamma som skulle ønske det gjekk ein del fortare, eller om han faktisk gjekk for sakte. Fleire som vi gjekk forbi sa ting som "hei kamerat - veit du at du går oppover?" eller "han har jo knapt spaseringspust". Og eg berre "vi har NETTOPP hatt pause!" Hahaha, det er ingen kjære mor! Ein gong vi gjekk på tur med nokon venner så kom denne lille samtalen (så eg har nok ei "no går vi litt på"-holdning):
Venn: Åh, eg er så sliten!
Eg: Bra!
Lillesøster: Det er ikke noe vits i å si noe. Mamma sier alltid at det er bra.
Til tross for eit roleg tempo kom vi oss oppover. Ved Melkesyren hadde vi avtalt kjekspause. På dette tidspunktet hadde eg kapitulert, dessutan viste eg at vi snart var oppe. Men tungt var det ikkje blitt.Siste delen av trappene gjekk som ein leik med masse medvind som dytta oss oppover! Det var veldig gøy! Det var heile 20 varmegrader og masse vind på toppen! Vi gjekk opp til Sandvikspilen, men der blåste det så veldig at vi fort gjekk ned igjen og vidare på løypa mot Fløyen.
Sterk vind! |
Nydleg lys over Ulriken. |
Ikkje det at sjølve runden er så spanande, men legg merke til at vi kom til bilen på nøyaktig 5 km! Det stemmer ikkje, for det stod 4.99 da vi kom fram. Vi gjekk eit lite stykke tilbake for at den skulle lande på 5. Sa nokon tallnerd? Vi skulle klart det på 14 sekunder mindre, og forbrent 2 fleire kalorier - oh my!
Det er fint å berre vere to innimellom! Og rolig fjelltur har vel aldri drept nokon!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
Så kjekt at du leggjer igjen ein kommentar!