Franskmenn, nederlendere og komler

I går hadde vi invitert ein vennefamilie på komlemiddag. De er frå Nederland - noko som vanlegvis kun betyr at vi får høyre litt nederlandsk når de snakker med ungane sine - ellers har det ingen betydning. Men det kunne ha hatt bestydning i går da vi hadde invitert de på rotekte, norsk tradisjonsmat.

Pizza på Mallorca. Ikkje rotekte, norsk tradisjonsmat, men ÅH så godt!

Da eg studerte jobba eg på ein restaurant som kvar torsdag serverte komlemiddag. Eg såg ann gjestane, men anbefalte det gjerne til turistar som ekte, norsk mat. Ein gong gjekk det verkleg gale.

Gjesten var ein fransk mann, type superhip og veldig urban. Korleis han hadde forvirra seg inn i akkurat denne restauranten veit eg ikkje, men han var veldig ivrig etter å smake noko norsk. Eg solgte inn komler, og han takka ja. Smilet stivna litt da eg satte fatet foran han, men det var framleis god stemning. Andre gjestar kom og eg gløymte stakkaren inni hjørnet heilt til han skulle gå.

Da hadde pipa fått ein anna lyd. Og no må du lese den han sa med sint fransk aksang:

Meg: "How did it go? Did you like it?"
Han: "NO! It was HORRIBLE! FAT! GREASY! SALTY! DISGUSTING! The worst I have ever tasted! I cant belive you serve this to people!"

Hahahaha! Med denne friskt i minne (sjølv om det er 10 år sidan) var eg litt betenkt da vi satte oss ved bordet. Heldigvis var de vante med denne type mat, og hadde til og med eit eige ord på det. Ungane kasta innpå - og det var meir enn vi kan seie om våre unger som åt gulrot, pølser og bacon. Så mykje for den yngre garde altså. Men vi andre kosa oss. Og det er rester til den obligatoriske "steikt raspeball"-middagen i dag!