Blablabla

Av og til verkar det som om storebror synas det blir litt masse masing. Enten det, eller så synas han det blir for mange dumme spørsmål.

"Say what?"

"Jamen, korleis klarte de å dunke ut den tanna da?" "Blablabla, han dytta borti meg, også datt den ut."

"Har du rydda rommet ditt?" "Blablabla, det veit du jo at eg har"

"Hah! Eg er jo verdens beste til dette! Eg har berre blablabla også vart eg knallgod!"

"Blablabla"

Eg synas han er så morsom når han seier det, litt sånn "det er framleis smakleg og litt fint, men skrur han det opp blir det usmakleg og påståeleg". Men eg ser at det smittar. Eg har tatt meg sjølv i å, i fleire enn ein gong, seie "blablabla" på arbeidsmøter! Herre min hatt - går det ann?

"Også tok eg kontakt med de, og blablabla, enden på visa er at det ikkje blir noko av"

Kven blir klokare av det? Og eg framstår i alle fall ikkje spesielt smart! Det er ikkje alt som er like fint når ein på 34 seier det, som når ein på 7 seier det.