2-års trass

Det er ikkje lett å vere berre to og eit halvt år og vere så sint og frustrert og oppgitt som berre ein på to og eit halvt år kan vere.

Ligge i sofaen å brøle som eit villdyr, og nåde den som nærmar seg for å prøve å roe litt ned og kanskje trøste. "NEEEEEEEIIIIIIIIIIIII!!!!!!!"

Ho har kort lunte (frå meg) og er langsint (frå mannen). Korleis skal dette gå?

Heldigvis er ho verdens vakraste, snillaste og godaste når ho er enig. Akkurat som mammaen;)

...av og til ser eg på storebror og tenkjer "ok, så vi har eitt oppdratt barn. Kanskje vi rett og slett berre skal seie oss fornøyde med det?"